Bu yazıyı mezun olduğum hafta paylaşıyor olacağım ve size Boğaziçi Üniversitesi’nde 4 buçuk yılımın nasıl geçtiğini anlatmaya çalışacağım. Biraz CV özeti, biraz aldığım dersler ve notlarım hakkında, biraz stajlarım ve biraz da yaşadığım mutluluk ve üzüntüleri anlatan bir yazı olacak diye düşünüyorum. Uzun olabilir, şimdiden uyarayım 🙂
Kilyos macerası
Boğaziçi’ne 2014 yılında girdim ve şehir dışından gelenlerin hazırlığı okudukları Kilyos’ta İngilizce eğitimi almaya başladım. Sınavdan çıkan ve büyük şehre gelen çoğu kişinin hayali dışarıda istediği saate kadar gezmek, canı istediğinde önceden yapamadığı aktiviteleri hemen yapabilmektir diye düşünüyorum, sizin öyle değilse bile en azından benim için böyleydi.
Ama Kilyos şehre o kadar uzak bir yerde ki, Bebek’teki Güney Kampüs’e giden tek bir otobüs var ve aşağı yukarı 2 saatte bir, üstüne üstlük korkunç bir yoldan minimum 1 saatte gidiyor. Bir de ben oradayken 3. köprü çalışmaları vardı ve en ufak bir yağmurda otobüs inşaat çamuruna saplandığı için sürekli seferler iptal oluyordu.
Bazen de iptal için hiçbir sebep yokken ve gece 11’de son otobüs için Güney’de beklerken otobüs gelmiyordu ve okul insanları bir şekilde Kilyos’a götürmeye çalışıyordu. Böyle olunca 11’deki otobüs için 9-10 gibi olduğunuz yerden -bazen de gelmeyecek otobüs için boşu boşuna- kalkmış oluyordunuz ve bu benim hayal ettiğim şey kesinlikle değildi. Spontane yaşayamıyor, canınızın istediğini o an yapamıyorsunuz. 1 gibi çıktığınız kampüsten, istediğiniz yere varmanız minimum 3-4’ü buluyor, zaten bir şey yapana kadar gün bitmiş oluyordu. Sonra bir de bunun geri dönüşü var.
Benim hayal ettiğim “sınav sonrası rahat hazırlık senesi” kesinlikle bu değildi. Üstüne üstlük lisede de hazırlık okuduğum için okulda sadece İngilizce eğitim almak beni fazlasıyla sıkıyordu, çünkü çok fazla bir şey öğrenmiyordum. Zaten en üst kurdaydım ve sürekli okuma ve yazma çalışmaları yapıyorduk. Böyle olunca, bir de Kilyos’ta hava zaten sürekli yağmurlu olduğu için modum da çok düşüyordu, ocakta sınava girip hazırlığı atladım ve şubatta irregular olarak bölüme başladım.
Koçum sen Cemre’sin, yaparsın dedim, olmadı
Lise son sınıf boyunca hayalim “Boğaziçi Moleküler Biyoloji ve Genetik’te okurken Almanca öğrenmek”ti (vov vizyon). Bu yüzden ders programımı hazırlarken hemen Almanca dersi de aldım, ama kolay olsun, beleş not alayım diye ilk seviye olan 101’den başladım -büyük hata-. Neden büyük hata, zaten lisede buradaki 3 kuru atlayacak kadar Almanca öğrenmişim, ben gittim “ich bin Cemre” diye sınav oluyorum. Al işte hazırlığın aynı Almancası, burada da sıkıldım. Bir de üstüne ders haftada 6 saat olduğu için, normal derslerim yeterince ağır değilmiş gibi, bana nefes alacak, Güney’de yayılacak vakit kalmıyordu.
O zamanlar matematik, fizik, fizik labı, kimya, kimya labı, biyoloji, biyoloji labı, İngilizce ve Almanca dersi almıştım. 8 ders için toplam 9 finalim vardı ve bunun aslında ne kadar zor ve ağır bir şey olduğunu sonradan anladım. Sürekli sınavım ve dersim olduğu için arkadaşlarımla görüşemedim, hatta yetişemediğim için matematiği direk F’leyip yaz okulunda aldım. İngilizce’yi çok kötü bir hocadan aldım ve hala utandığım bir not aldım.
Kimya’da ilk sınavımda sınıfta 6.yken “nasılsa iyiyim” diye saldım ve aynı utanç verici notu gördüm, sonra genel durumuma bir baktım deli gibi çalışmışım ama benim notlarım bir düşük, bir kötü. Sen depresyona gir, “neden böyle, benim hayalim böyle değildi, iyi olacaktım, altından kalkamıyorum, bırakıyorum” diye 3 Idiots’taki çocuk gibi “I QUIT” diye ağla.
Yaz okulunu bir şekilde güzel geçirdim ama okul açıldığında yine adapte olamadım. Derse oturup çalışamıyorum, kitabı okumaya başladığım an hüngür hüngür ağlıyorum ama sürekli “neden ağladığımı bilmiyorum ama bunu istemiyorum” diye sızlanıyordum. Daha sonra anladım ki bunun sebebi irregular olduğum için dönem arkadaşlarımla kaynaşamamak ve kendimden beklentimin çok çok altında bir performansım olmasıydı.
Yaz okulu akşamları herkes Güney’de takılırken ben odada oturuyordum çünkü arkadaşım yoktu. “Çok yalnızım”, “en azından erkek arkadaşımla aynı okulda olurum” diye düşünüp Koç Psikoloji için tekrar YGS’ye girdim. Gayet iyi bir puan aldım ama LYS zamanı İtalya’ya gitmeyi tercih ettiğim için (ay bu da bi manyak hem ağlıyor hem sınava girmiyor demeyin lütfen, psikolojim iyi değil işte napiyim) okul değiştiremedim ve mecbur Boğaziçi’nde kaldım.
Mükemmel asistanlarla çalıştım
Tam bu depresyonda olduğum kış dönemi başka bir üniversitede staj yapıyordum. Daha 1. sınıfım, hiç tecrübem ve bilgim yok, bu yüzden yavaş yavaş hatalar yaparak öğrenmeye çalışıyorum ama yanında çalıştığım kişi kesinlikle beni hiç sevmiyordu ve hata yaptığım için bana çok surat asıyordu. Kendimi labda mutlu hissetmiyordum, her seferinde ayaklarım geri geri giderek 1 buçuk saat yol yapıp laba gidiyordum ve beraber çalıştığım kız o gün deney yapmayıp boş oturmaya karar verdiyse bunu bana bildirme gereği duymuyordu. “Cemre ben bugün deney yapmayacağım, istersen gidebilirsin” deyip bilgisayara gömülüyordu. O zaman bana haber versene ablacım ben kaç saat yol yapmam, bir de sinirim bozulmaz.
Yaz tatilinden sonra okul açıldı ve ben bu arada başka bir labda staja başladım. Bu sefer beraber çalıştığım kişi öğretmeyi bence pek sevmiyordu. Ben ilk defa yalnız deney yaparken, karışmasa da “evet, doğru gidiyorsun” diyecek biri olsun istiyorum; çünkü ilk defa yapıyorum ve öğrenmeye çalışıyorum. Bir deney protokolü takip ederek yapıyorum ama takıldım diyelim, nasıl yapacağımı sorduğumda “kağıtta yazıyor, bak, oku ve yap” diyordu ve kenarda oturup telefonuyla oynuyordu. Sağol, gerçekten bu kadar kolay mıydı, iyi ki bu tavsiyeyi verdin.
Daha sonra bahar döneminde psikoloji bölümünden bir laba katıldım ama bu labda çok fazla deney yapılmıyordu. Her hafta toplantı oluyordu ve toplantılara belli makaleleri okuyup gelip onları tartışıyorduk. Başta iyiydi, bir şeyler öğrendim ama daha sonra moleküler biyoloji alanında kendimi geliştirmenin daha yararlı olduğuna karar verip vakit kaybetmemek adına stajımı bıraktım.
Devir toparlanma devri
Bu sene boyunca depresyondan biraz çıkmıştım çünkü yazın gittiğim İtalya tatili bana çok iyi gelmişti, bu yüzden yıl içinde doğru düzgün çalışabildim ve notlarımı bayağı yükselttim, 3.5 üstünde dönemlik ortalama yaptım. Bunun için çalışma stilimi değiştirdim, notlarımı nasıl yükselttiğimle ilgili yazıyı buradan okuyabilirsiniz.
Yaz tatili geldiğinde nedense staj yapmak istemedim, dedim ben bu yaz gezicem. Bana mükemmel anılar ve çok iyi arkadaşlar katan Çin ve Avrupa gezilerimi yaptım. İyice depresyondan çıktığımı hissediyordum. Hem okuldan hem birsürü farklı yerden yeni insanlarla tanıştım, çok farklı kültürler tanıdım, notlarım kendine geldi, kısacası olmasını istediğim hayatı bir şekilde kurdum kendime.
Okul açıldı, nedense o dönem de staj yapmak istemedim. Onun yerine yazın yapacağım staj için yer ayarlamakla uğraştım ve sadece derslerime odaklanmanın yeterli olacağını düşündüm, ama artık 4. sınıf olmak üzereydim ve lab tecrübemin iyice artması gerekiyordu. Çünkü masterda tek başıma çalışacaktım ve yapacağım deneylere, hangi metodu kullanacağıma kendim karar verecektim. Ama yine de staj yapmadım, neden bilmiyorum. Bu bir hataydı, bu dönem bir labda staj yapabilirdim.
Lale devri
Ocak ayındaki tatilimde masterlarla ilgili artık o yıl mezun olacak arkadaşlarımla konuşuyordum, çünkü onlar çoktan başvurularını yapıp kabullerini almışlardı, ve bana dedikleri tek şey “erken davran ve tecrübe kazan” oluyordu. Kimle konuşursam konuşayım, mutlaka lab deneyimi kazanmayı son sınıfa bırakmamam gerektiğini söylüyordu çünkü başvurular genelde 4.sınıf ilk dönem (ekim-kasım gibi) oluyor ve 2 aylık tecrübesi olan birine kimse güvenip başvuru için referans vermeyebilir. Ve benim de o güne kadar yaptığım stajlar moleküler biyoloji açısından çok da verimli geçmemişti. Tamam yazın staj yapacaktım, ama yine de düzgün yapılmış tek bir staj yeterli olacak mıydı?
Bir arkadaşım “okuldan proje dersi alacaksan bu dönem (başvuru yapmadan önceki dönem) almanı öneririm, başvurularında bir projeni tamamlamış olarak görün” deyince, bahar döneminde lab projemi yapmaya başladım. Ve açık açık, gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki, moleküler biyoloji hakkında bir şeyler öğrendiysem bu labdaki çalışmam sayesinde olmuştur. Bana çok şey kattı, deney yürütme açısından zihnimde birsürü şey oluştu, aslında işin ne kadar zor ve tamamiyle bireysel olduğunu gördüm. Bu projemin yazısını buradan okuyabilirsiniz. Çalıştığı labın websitesine de buradan bakabilirsiniz.
Sadece 2 final ile yorgunluktan hasta oldum
Bu dönemin final döneminde hayatımda hiç olmadığım kadar sıkıştım, üstüne üstlük sadece 2 finalim vardı. Yani Cemre, sen 9 final atlatmış insansın, yaparsın dedim ama yemedi. Çünkü bütün boşluklarımda proje yetiştirmeye çalıştım ve finallere bölük pörçük çalışabildim. Bu konuda bir yorum yapmak istiyorum, artık 7. dönemde alacağınız AA ya da BA inanın ortalamanıza hiç etki etmiyor.
Ama projenizden alacağınız AA’dansa BA transkriptinizde göze batabilir ve labda öğrendiğiniz şeyler, harcadığınız emek ve oradan alacağınız referans size masterda çok daha fazla avantaj sağlayabilir diye düşünüyorum. Bu yüzden finalleri biraz saldım. Ne oldu, biyokimyadan AA değil BA aldım ama onun yerine labda tek başıma deney yapmaya alıştım. Hangisi daha iyi siz karar verin.
Benim sınav takvimim şu şekildeydi, ilk hafta çarşamba ve cumartesi finalim vardı, ikinci hafta pazartesi proje final sunumumun provası vardı ve perşembe de asıl sunum vardı. Üstüne üstlük cumartesi sabah da staj için Almanya’ya uçuşum vardı. Tabi ki vücudum buna dayanamadı ve faranjit oldum. Bu sırada yurdu boşaltıp staja götürmeyeceğim eşyalarımı eve bırakmam ve her şeyi geçtim, ailemle vakit geçirmem gerekiyordu.
Ben ne yaptım, gecenin köründe kütüphanede başkalarının tezlerinden sunumuma veri hazırladım, koşa koşa bavul toplayıp 55 lira taksi parası verip İDO’ya yetişip 2 günlük de olsa eve gitmeyi başardım. Son zamanlarda “çok yoruldum artık” diye her gün ağlasam da, çok uğraştım ve umarım emeğimi alabilirim (bilimsel donanım açısından almış hissediyorum).
Gavur ellerde 3 ay
Bu yorgunluğun üstüne tek istediğim artık staja gidebilmekti, çünkü hem tek kişilik evde kalıp yurdun gürültüsünden uzaklaşacaktım, hem lab-ders ikileminden kurtulup kendimi sadece laba verecektim, hem istediğimde gezebilecek hem de istediğim kadar dinlenme fırsatım olacaktı – ama pek öyle olmadı. Ben çalışmaktan şikayet eden bir insan değilim, işe erken gelip tüm gün deney yapabilirim, bunu sevmeseydim zaten bu bölüme gelmezdim.
Derdim şuydu, gittiğim lab o dönemde deney yapmak yerine dataları analiz edip veri toparlıyordu. Tabi ki deney de yapıyorlardı ama benim her gün yapabileceğim aktif bir şey olmuyordu. Bazen tüm gün boş oturuyordum, bazen de hafta sonları bile gelip çalışıyordum. Böyle dengesiz bir program olunca ben tabi ki gezemedim, sadece günübirlik dibimdeki Berlin’e ve 1 hafta sonu için Prag’a gittim. Yani hem düzgün bir proje yapamadım, hem de gezemedim (gözler yaşlı). O yüzden çok da istediğim gibi bir staj geçirdiğimi söyleyemeyeceğim. Zaten sırtım çılgınlar gibi ağrıyordu, hayatımın en mutlu dönemi olmadı malesef.
Bu dönem son
Okul açıldı ve ben kalan bütün dersleri alıp ocakta mezun olabiliyorum!! (parti emojisi) Ben bir duygusallaştım anlatamam. Zaten bu sene Güney Kampüs’te kaldım, sürekli güney meydandan geçiyorum, banyoda dişimi fırçalarken Boğaz’ı izliyorum falan mutluyum ama “3 ay sonra bu günleri çok ararsın” diye fıt fıt gezmeyi de ihmal etmiyorum. Zaten artık az dersim kalmış ve hepsinden C alsam bile ortalamam çok etkilenmeyecek, ben son dönemimin hakkını vermeye çalışırken pat diye sırtımdaki tümör patlak verdi, ben kasım başından ocak ortasına kadar okula devam edemedim.
Her hafta test için eve gittim geldim, Bursa’ya doktora gittim, ameliyat olup hastanede kaldım ve en son da 1 aylık rapor aldım derken dönem bitiverdi bile. Ee hani ben “yarın İstanbul’da olmayacakmış gibi” geziyordum? Gerçekten de olamadım, ama bu olamama beklediğimden erken oldu 🙂 Hocalarım sınavlar ve dersler konusunda hiç zorluk çıkarmadılar, mazeret sınavlarına girdim (3 günde 5 sınava girdim biraz beynim error verdi) ama olsun. Bu arada da kontrollerim için testlere girmeye devam ettim tabi (hala ediyorum). Benim için çok değişik, hızlı ve okuldan uzak bir dönem oldu. Son dönemim böyle olsun istemezdim ama napalım, sağlık olsun 🙂
Tabi bu arada bir de master başvurularımı yapmaya çalıştım, çoğunu yetiştiremedim. Önümüzdeki sene biraz dinlenme ve tekrar başvuru süreci ile geçecek anlaşılan 🙂
Zor muydu; evet çok zordu bence gerek dersler gerek tek başına ayakta kalıp yeni bir ortama ayak uydurma çabası. Ama çok da güzeldi. Bir daha olsa okur muyum, evet yine aynı bölümü okurum ama okul konusunda kafamda soru işaretleri var. Neyse ki 4,5 yılı sağ salim atlattım, okul işi bitti, Boğaziçi bile bitti 🙂
İlk olarak Cemre Uçaryılmazın Bir Genetikçinin Dünyası blogunda yayınlanmıştır.
